کد مطلب:260399 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
جهان اسلام در عصر حضرت امام حسن عسکری
جهان اسلام در عصر امام حسن عسكری علیه السلام به قدرت حقیقت دین و جهش علمی و جنبش اخلاقی كه از مسلمین ظهور و بروز كرده بود جای خود را در دنیای بشریت باز كرده نهایت در فروع و مشكلات از كسانی رهبری می گرفتند كه چندان به حقیقت دین واقف نبودند یعنی از پیشوایان روحانی كه
[ صفحه 547]
سیاست به مقام روحانیت نصب كرده بود راهنمائی می خواستند و چون به حقیقت دین واقف نبودند و در علم و اخلاق و تقوی هم به پایه ی اهل پیغمبر اسلام نمی رسیدند اكثریت سبب انحراف مردم می شدند.
تنها چیزی كه پرده ی جهالت را بالا زده بود آثار علمی امام صادق علیه السلام و احتجاجات و ارشاد و راهنمائی امام رضا علیه السلام از مركز قدرت سلطنت و خلافت بود كه دست به دست می گشت و مردم میل داشتند به خدمت امام عسكری علیه السلام برسند ولی دشمن آنها را محدود نمود و ایاب و ذهاب و آمد و رفت با آنها برای همه كس آسان نبود لذا فقط از راه مكاتبات و وكالت به شخصیت های متقی و پرهیزكار و ارسال نامه ها و رساله ها آنچه برای مردم مشتبه و مجهول مانده بود بدین طریق حل و هضم می شد.
در اینجا ناگفته نماند كه بنی امیه و بنی عباس همه طالب حكومت بودند و برای دین خصومت خاصی نداشتند بلكه چون زعمای دین خاندان علوی كه رهبر دین بودند و حكومت معنوی حق آنها بود و اینها غصب كرده با آنها به مبارزه برخواسته بودند و با تمام قوا می كوشیدند آنها را منكوب نمایند كه خلافتشان بی معارض باشد.
ولی دشمن دیرین دین كه یهود و نصاری بودند چنانچه هم اكنون هم به خصومت دیرینه بر جا هستند آنها از نقاط ضعف سلاطین جوان مغرور و مقتدر بی سواد و عیاش خودخواه استفاده می كردند و آنها را تحریك می نمودند تا ریشه ی دین را بكنند در عالم وسیعتری آنها بی معارض باشند.
چنانچه مسیحیت و صهیونیست امروز هم همان اعمالی كه به واسطه و وسیله غیرمستقیم به دست یزید بن معاویه و یا متوكل عباسی انجام می داد در عصر ما هم با نقشه های ماهرانه تری كه تمام قدرت را به دست دارند به وسیله حكومت های وقت دشمنی خود را با اسلام ظاهر می سازند.
اسلام در دوره ی حضرت عسكری علیه السلام آن قدرت امپراطوری را از
[ صفحه 548]
دست داده بود ولی نفوذ معنوی آن روز افزون قوت گرفته و علمای بزرگ ملل متنوعه به سوی اسلام پناهنده می شدند و از كشتی نجات قرآن بهره مند می گشتند و لذا فرهنگ معارف دین افق وسیعی در دنیای بشریت پیدا كرده بود و نیازمند به یك شارح و مبین و رهبر و زعیمی آشنا به مكتب نبوت بود تا حقایق دین را عریان و برهنه از شوائبی كه بر او بستند به مردم جهان بفهماند و این پیشوای بزرگ كه علم و دانشش متصل و مربوط به اقیانوس علم نبوت و سرچشمه وحی و الهام باشد جز حضرت امام حسن عسكری (ع) نبود.
اما در دوره ی عمر كوتاه این یازدهمین گوهر ولایت چندین اتفاق افتاد كه موجب عقیم ماندن نهال علم و دین از نظر تشریح ولایت گردید.
اول آنكه متوكل عباسی آن مرد جبار و خونخوار پایتخت امپراطوری اسلام را از بغداد به سامراء منتقل كرد و آنجا از نظر آب و هوا بهتر از بغداد بود و شهر بزرگی پربركت بود و حضرت هادی علیه السلام را از مدینه مهبط وحی مهاجرت دادند كه از مردم حجاز دور باشد زیرا آن مردم به فضیلت و سادگی اسلام و گرفتن احكام از خاندان آل محمد صلی الله علیه و آله به علم الیقین عادت كرده بودند و می دانستند جز این خاندان كسی نیروی اداره ی ملت اسلام را از نظر علم و فضیلت ندارد و اخبار آل محمد (ص) و احادیث نبوی و اخبار علوی (ع) مستقیما گوش به گوش و سینه به سینه منتقل شد مردم به آنچه تربیت گرفته بودند و در محبت آل علی علیه السلام عشق و علاقه داشتند و سامرا از مدینه دور بود و مردم را هم به بغض آل علی علیه السلام تربیت كرده بودند به علاوه كه این كواكب درخشان ولایت را زیر نظر گرفته و به محبس و زندان و مراقبت كامل جاسوسان نگاه می داشتند كه در حقیقت آزادی از آنها سلب می شد.
موضوع دیگر كه از حوادث موثر به شمار می رفت این بود كه در این دو قرن مردم به عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله نزدیك بودند و از تابعین و پیرمردها
[ صفحه 549]
سینه به سینه حدیث متواتر نقل شده بود كه مهدی موعود فرزند یازدهمین مقام ولایت و نهمین اولاد امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام است.
و بنی عباس از این موضوع سخت بیمناك بودند زیرا عقیده به صحت و درستی و راستی حدیث نبوی داشتند و از آثار مهدی موعود هم می ترسیدند كه اركان سلطنت آنها را متزلزل گرداند و آنها یقین داشتند كه مهدی موعود علیه السلام از حضرت امام حسن عسكری است و لذا امام یازدهم را سخت تحت مراقبت خود گرفته زندانی و حبس كردند آن هم در میان عسكر و قشون و همواره حضرتش تحت نظر و مراقبت خلفای عباسی بود.
المعتز فرزند متوكل و قاتل حضرت هادی و المعتمد فرزند الواثق قاتل امام عسكری معاصر این امام بودند و از روزی كه این خاندان جلیل ولایت را به سامرا وارد كردند و در محله عسكریین كه جای ارتش و قشون بنی عباس در مركز خلافت بود جا دادند همواره شاهد و ناظر كلیه عملیات و حركات و كلمات و افعال آنها بودند و از هیچ گونه فشار و زجر و تهدید و تحدید زندگی و بازداشت و زندانی درباره ی آنها دریغ نداشتند.
[ صفحه 547]
سیاست به مقام روحانیت نصب كرده بود راهنمائی می خواستند و چون به حقیقت دین واقف نبودند و در علم و اخلاق و تقوی هم به پایه ی اهل پیغمبر اسلام نمی رسیدند اكثریت سبب انحراف مردم می شدند.
تنها چیزی كه پرده ی جهالت را بالا زده بود آثار علمی امام صادق علیه السلام و احتجاجات و ارشاد و راهنمائی امام رضا علیه السلام از مركز قدرت سلطنت و خلافت بود كه دست به دست می گشت و مردم میل داشتند به خدمت امام عسكری علیه السلام برسند ولی دشمن آنها را محدود نمود و ایاب و ذهاب و آمد و رفت با آنها برای همه كس آسان نبود لذا فقط از راه مكاتبات و وكالت به شخصیت های متقی و پرهیزكار و ارسال نامه ها و رساله ها آنچه برای مردم مشتبه و مجهول مانده بود بدین طریق حل و هضم می شد.
در اینجا ناگفته نماند كه بنی امیه و بنی عباس همه طالب حكومت بودند و برای دین خصومت خاصی نداشتند بلكه چون زعمای دین خاندان علوی كه رهبر دین بودند و حكومت معنوی حق آنها بود و اینها غصب كرده با آنها به مبارزه برخواسته بودند و با تمام قوا می كوشیدند آنها را منكوب نمایند كه خلافتشان بی معارض باشد.
ولی دشمن دیرین دین كه یهود و نصاری بودند چنانچه هم اكنون هم به خصومت دیرینه بر جا هستند آنها از نقاط ضعف سلاطین جوان مغرور و مقتدر بی سواد و عیاش خودخواه استفاده می كردند و آنها را تحریك می نمودند تا ریشه ی دین را بكنند در عالم وسیعتری آنها بی معارض باشند.
چنانچه مسیحیت و صهیونیست امروز هم همان اعمالی كه به واسطه و وسیله غیرمستقیم به دست یزید بن معاویه و یا متوكل عباسی انجام می داد در عصر ما هم با نقشه های ماهرانه تری كه تمام قدرت را به دست دارند به وسیله حكومت های وقت دشمنی خود را با اسلام ظاهر می سازند.
اسلام در دوره ی حضرت عسكری علیه السلام آن قدرت امپراطوری را از
[ صفحه 548]
دست داده بود ولی نفوذ معنوی آن روز افزون قوت گرفته و علمای بزرگ ملل متنوعه به سوی اسلام پناهنده می شدند و از كشتی نجات قرآن بهره مند می گشتند و لذا فرهنگ معارف دین افق وسیعی در دنیای بشریت پیدا كرده بود و نیازمند به یك شارح و مبین و رهبر و زعیمی آشنا به مكتب نبوت بود تا حقایق دین را عریان و برهنه از شوائبی كه بر او بستند به مردم جهان بفهماند و این پیشوای بزرگ كه علم و دانشش متصل و مربوط به اقیانوس علم نبوت و سرچشمه وحی و الهام باشد جز حضرت امام حسن عسكری (ع) نبود.
اما در دوره ی عمر كوتاه این یازدهمین گوهر ولایت چندین اتفاق افتاد كه موجب عقیم ماندن نهال علم و دین از نظر تشریح ولایت گردید.
اول آنكه متوكل عباسی آن مرد جبار و خونخوار پایتخت امپراطوری اسلام را از بغداد به سامراء منتقل كرد و آنجا از نظر آب و هوا بهتر از بغداد بود و شهر بزرگی پربركت بود و حضرت هادی علیه السلام را از مدینه مهبط وحی مهاجرت دادند كه از مردم حجاز دور باشد زیرا آن مردم به فضیلت و سادگی اسلام و گرفتن احكام از خاندان آل محمد صلی الله علیه و آله به علم الیقین عادت كرده بودند و می دانستند جز این خاندان كسی نیروی اداره ی ملت اسلام را از نظر علم و فضیلت ندارد و اخبار آل محمد (ص) و احادیث نبوی و اخبار علوی (ع) مستقیما گوش به گوش و سینه به سینه منتقل شد مردم به آنچه تربیت گرفته بودند و در محبت آل علی علیه السلام عشق و علاقه داشتند و سامرا از مدینه دور بود و مردم را هم به بغض آل علی علیه السلام تربیت كرده بودند به علاوه كه این كواكب درخشان ولایت را زیر نظر گرفته و به محبس و زندان و مراقبت كامل جاسوسان نگاه می داشتند كه در حقیقت آزادی از آنها سلب می شد.
موضوع دیگر كه از حوادث موثر به شمار می رفت این بود كه در این دو قرن مردم به عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله نزدیك بودند و از تابعین و پیرمردها
[ صفحه 549]
سینه به سینه حدیث متواتر نقل شده بود كه مهدی موعود فرزند یازدهمین مقام ولایت و نهمین اولاد امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام است.
و بنی عباس از این موضوع سخت بیمناك بودند زیرا عقیده به صحت و درستی و راستی حدیث نبوی داشتند و از آثار مهدی موعود هم می ترسیدند كه اركان سلطنت آنها را متزلزل گرداند و آنها یقین داشتند كه مهدی موعود علیه السلام از حضرت امام حسن عسكری است و لذا امام یازدهم را سخت تحت مراقبت خود گرفته زندانی و حبس كردند آن هم در میان عسكر و قشون و همواره حضرتش تحت نظر و مراقبت خلفای عباسی بود.
المعتز فرزند متوكل و قاتل حضرت هادی و المعتمد فرزند الواثق قاتل امام عسكری معاصر این امام بودند و از روزی كه این خاندان جلیل ولایت را به سامرا وارد كردند و در محله عسكریین كه جای ارتش و قشون بنی عباس در مركز خلافت بود جا دادند همواره شاهد و ناظر كلیه عملیات و حركات و كلمات و افعال آنها بودند و از هیچ گونه فشار و زجر و تهدید و تحدید زندگی و بازداشت و زندانی درباره ی آنها دریغ نداشتند.